Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc tu nunc in illo probas. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nunc vides, quid faciat. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Duo Reges: constructio interrete.

Etiam beatissimum? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas, et emolumenta et detrimenta, quae felmata et blammata appellant, communia esse voluerunt; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quis istud possit, inquit, negare? An, si id probas, fieri ita posse negas, ut ii, qui virtutis compotes sint, etiam malis quibusdam affecti beati sint? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in animis censes? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.